Ervaringsverhalen

In juli 2013 kom ik na een tetanus vaccinatie in bed te liggen met een moeheid, die aanvoelt alsof ik uitgepunt ben. Ik voel mij als een zombie. De huisarts zegt dat er geen verband is met de vaccinatie. Ook de internist legt eind 2013 mijn melding over de tetanusinjectie naast zich neer.

Mijn ouders zijn van de generatie die weinig vragen stelden aan dokters, leerkrachten etc. Men deed gewoon "wat hoorde", omdat iedereen dat deed. Ik neem het hen daarom ook niet kwalijk dat mijn zusjes en ik naar die verschrikkelijke schooltandarts moesten en het vaccinatieprogramma hebben gevolgd.

In 2008 planden we een vakantie naar Turkije. Niets avontuurlijks, maar een weekje in een luxe resort. Wij, de ouders, met z’n tweeën in de zon, onze twee kinderen in het zwembad, dat idee. Het reisadvies was om je te laten inenten tegen hepatitis-A en DTP.

Een meisje, ruim 2 jaar, is in december 2014 gevaccineerd voor BMR. Moeder komt met haar in februari 2015 bij een therapeut, omdat ze sindsdien jengelig is, slecht eet en slecht slaapt. Op de BMR-vaccinatie heeft ze met koorts en bultjes gereageerd, zij is er goed ziek van geweest. De therapeut besluit om eerst de BMR en DKTP te ontstoren.

In juni 2010 werd mijn oudste dochter geboren. Een prachtig meisje dat goed dronk en sliep. Een voorbeeld baby. Als onwetende moeder ging ik mee in het Rijksvaccinatieprogramma. Bij de eerste vaccinatie kreeg ik het advies van de consultatiebureauarts om maar een paracetamol te geven als ze koorts zou krijgen.

In 2014 werd ik voor het eerst moeder van een prachtige, kerngezonde dochter. Met 14 maanden heeft ze haar BMR-vaccinatie gekregen. Ik had me eigenlijk nog nooit verdiept in wat erin zit of in mogelijke bijwerkingen van vaccinaties. In goed vertrouwen ging ik ervanuit de juiste keuze te maken door met 2 maanden te starten met het Rijksvaccinatieprogramma.

Het eerste jaar van Ryan is voor ons een zware weg geweest van onzekerheden en angst! Angst om hem te verliezen. Veel van jullie hebben meegeleefd met ons en we zijn iedereen dankbaar voor de lieve berichtjes en de steun! We hebben veel geleerd van Ryan en van elkaar! Vertrouwen op gevoel en op je kindje is het beste. We zijn tijdens deze weg vrienden kwijtgeraakt, maar hebben ook bijzondere vriendschappen gekregen.

Begin 1964 werd als vijfde kind in een gezin met uiteindelijk 8 kinderen een jongen geboren. Hij zou net als de andere kinderen worden gevaccineerd. In die tijd hoorde daar de pokkenvaccinatie nog bij. Hij liet echter geen enkele reactie zien op de pokken vaccinatie.

Aan het begin van de lente in 2008 werd ik voor de tweede keer moeder, nu van een prachtige dochter.

Met mijn kinderen volgde ik trouw het vrijwillig aangeboden vaccinatieprogramma, ervan uitgaande dat mijn kinderen dan goed beschermd zouden zijn en tevens ook anderen zouden beschermen!

In 2009 was er een grote mediacampagne over de dreigende pandemie “de Mexicaanse griep”. Op dat moment was ik, 24 jaar oud, een jonge moeder van 2 kinderen, een zoon van 3 en een dochtertje van 1 jaar. Ik heb me mee laten slepen door de angstcampagne over het gevaar van deze griep en heb zowel mijn kinderen als mijzelf laten vaccineren.

Mijn overleden zus heeft samen met haar man Jan drie kinderen gekregen. Haar eerste kindje was een meisje, haar tweede kindje was ook een meisje. Zo lief, ik zag haar in de couveuse in het ziekenhuis en was meteen verkocht.

Mijn gezonde 9 jarige zoon is 4 dagen na de meningokokken ACWY vaccinatie, een nieuwe vaccinatie, zeer ernstig ziek geworden, hij kreeg een acute auto-immuunziekte, Henoch Schönlein.

Onze zoon, geboren in 1999, was een oer-Hollands en gezond kereltje tot het moment dat hij zijn 1e DKTP-vaccin kreeg toegediend op het consultatiebureau. Vanaf dat toegediende vaccin werd het gelijk een ander kind.

Op 13 juni 1985 werden wij trotse ouders van onze prachtige dochter Isabelle. De apgar score van onze dochter was fantastisch, het gewicht was fantastisch, zeven pond. De bevalling was fantastisch, binnen vijf uur bevallen. Volgens het boekje, zei de gynaecoloog.

Zeventig jaar geleden werd mijn zusje ingeënt tegen de pokken. Als bewijs dat ze was ingeënt kreeg ze een pokkenbriefje.

“Gezien de hetze in de media rondom het onderwerp vaccineren en het bericht van de NVTG dat ik tegenkwam met daarin de vermelding dat het een ‘pre truth medicine’* is, heb ik besloten mijn griepprik ervaring toch eens te gaan delen.

Dit verhaal gaat over Yasin, over ernstige reacties na vaccinaties en de weg naar genezing van een nu 7-jarige jongen, nu geheel zonder medicijnen.

Uit: Similia Similibus Curentur 28/3 (1998):

Door: H.C. Moolenburgh (arts te Haarlem)

“We hebben gewoon zoals dat “normaal is” een hielprikje laten doen en zijn daarmee meteen het circus ingegaan van consultatiebureau en vaccins. We schrokken heel erg van de reactie op de prikken; een blij, vrolijk kind was na de vaccinaties helemaal ons kind niet meer! Vrijwel meteen na de eerste prik was het: huilen, huilen, huilen – het hield maar niet op.

Janneke vertelt: “Onze zoon was nog maar een paar uur oud, toen de kraamhulp constateerde dat hij waarschijnlijk allergisch was. Zijn vader en ik zagen het ook; de oogleden van onze baby waren zo opgezwollen dat hij ze niet kon openen, en de eerste dag van zijn leven heeft hij doorgebracht met komkommerschijfjes op zijn ogenleden.

Ramona vertelt: “Wij hebben drie kinderen, waarvan twee zoons van 10 en 8, die beide wel gevaccineerd zijn, en een ongevaccineerde dochter. Voor de jongens heb ik het gewoon gedaan want ik wist niet beter en stond er gewoon niet bij stil dat het in keuze is om wel of niet te prikken. In de tijd dat de oudste zijn laatste vaccinatie ‘moest’ krijgen heb ik het verhaal van Freek Hagoort gelezen en dat heeft me zo aangegrepen dat ik ben gaan zoeken en dat hele vaccinatie verhaal uit ben gaan pluizen.

Mijn dochtertje is gevaccineerd totdat ze de herhalingsprik zou moeten krijgen toen ze vier jaar was. Iedereen om me heen had zijn kinderen gevaccineerd en mijn man geloofde dat dit de juiste stap was; dat we het advies van deskundigen moesten volgen.

"Wij zijn wel begonnen met vaccineren, en ons zoontje heeft als ieniemienie baby'tje 3 x een hele rits prikken gekregen. Daarna zijn we rigoureus gestopt. Ons zoontje was toen pas 4 maanden geloof ik, maar toen had hij al zoveel gehad :-((

"Bij alle prikken had ik eigenlijk zoiets van 'het voelt niet goed'. Als kind moest ik al vreselijk huilen als ik gevaccineerd werd. Wist dat het niet in mijn lichaam thuis hoorde en 'schreeuwde het uit', maar iedereen zei: 'Het is goed', en 'het hoort zo' je had gewoon niets te willen!

Het vraagstuk “vaccineren of niet vaccineren” kan eindeloze discussies teweeg brengen. Persoonlijk denk ik dat vaccineren een groter risico met zich mee brengt. Maar daar gaat het niet om. Een betere vraag is “welke keuze past het best bij je”? Ben niet te bang om op je gevoel te vertrouwen. Vergaar kennis. Zorg dat je bij twijfel in contact komt met gelijkgestemden als je daar behoefte aan hebt. Je bent niet de enige. Via de site van de Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken kun je je ook aansluiten bij een forum.

Het gaat om een jongetje van twee jaar.

Het gaat om een meisje van 1 jaar en drie maanden.

In 1999, op 20 jarige leeftijd, tijdens een bijzonder stressvolle periode in mijn leven, nam ik een half jaar vrij van mijn studie om weer tot mezelf te komen. Toen ik me op 21 jarige leeftijd opnieuw inschreef aan de universiteit werd mij verteld dat ik mij moest laten inenten tegen hepatitis B, wat ik toen heb laten doen.

In onze jeugd kregen we alleen de "pokkenprik". We leefden beiden in een zeer kinderrijke omgeving (10 tot 12 per gezin). Er is nooit een kind dood gegaan aan mazelen of andere infectieziekten.

Omdat mijn moeder overtuigd was van de werking van homeopathische geneesmiddelen en een familielid van mijn vader doofstom was geworden na een vaccinatie, zijn wij als kind niet ingeënt.

Wij hebben drie kinderen , waarvan de jongste niet gevaccineerd is. Met de oudste het gewone schema gevolgd (het eerste jaar) en nooit bij stil gestaan of vaccinaties nodig/zinvol zijn, tot ik een moeder tegenkwam op het consultatie bureau die haar kind niet liet vaccineren.

Jonge vrouw, 21 jaar, komt bij een homeopaat vanwege moeheid en darmklachten. Anamnese afgenomen. Op mentaal-emotioneel gebied geen problemen in de voorgeschiedenis.

Gezinssituatie: 3 dochters, oudste geboren in 1994., 2e in 1996 3e in 2002.

Oudste, zeer gevoelig kind, werd heel ziek na de 1e inenting: hoge koorts, overstrekken en hyper prikkelbaar. Moeilijk onder controle te krijgen.

Mijn naam is Susie en ik ben 33 jaar.

Ik heb een gezonde zwangerschap gehad en de bevalling is prima gelopen.

De ontwikkeling van mijn zoontje verliep prima tot 13 maanden.

Het begon allemaal met een opmerking van een vriendin van mij. Zij zei dat het wel handig was om je in de zwangerschap alvast te verdiepen in de vaccinaties, want als de baby geboren is, zijn er zoveel dingen waar je tijd in gaat zitten dat er geen tijd voor is om je daarover te buigen.

Wij hebben drie (gezonde) kinderen. Zoon van 16, zoon van 14 en dochter van 12.

Alle drie lang borstvoeding gegeven. De oudste twee hebben toen ze twee jaar waren (pas dan is afweer compleet) het orale polio vaccin gekregen

Het vaccinatieprogramma is zo ingeburgerd, dat je je in eerste instantie niet eens vragen stelt over de zin of onzin ervan. De informatie vanuit de overheid is zo geformuleerd, dat het vanzelfsprekend is dat je meedoet.

Het vaccinatieprogramma is zo ingeburgerd, dat je je in eerste instantie niet eens vragen stelt over de zin of onzin ervan. De informatie vanuit de overheid is zo geformuleerd, dat het vanzelfsprekend is dat je meedoet.

Het vaccinatieprogramma is zo ingeburgerd, dat je je in eerste instantie niet eens vragen stelt over de zin of onzin ervan. De informatie vanuit de overheid is zo geformuleerd, dat het vanzelfsprekend is dat je meedoet.

Het vaccinatieprogramma is zo ingeburgerd, dat je je in eerste instantie niet eens vragen stelt over de zin of onzin ervan. De informatie vanuit de overheid is zo geformuleerd, dat het vanzelfsprekend is dat je meedoet.